از زمانی که به ایران برگشتم 10 سال است می‌گویم سینمای ما قهرمان ندارد و جایی مثلِ تلویزیون هم از این فقدان، رنج می‌برد. یادم می‌آید فیلم‌های جنگی پس از انقلاب، پدر من (فرامرز قریبیان) و جمشید هاشم‌پور حضور داشتند آن‌قدر جذاب بودند که با نگاهی به آمار فروششان می‌توان به این نکته دست یافت مردم چقدر به این نوع فیلم‌ها گرایش دارند.